جایگزینی دندان از دست رفته توسط ایمپلنت در دو مرحله انجام می‌شود:
- مرحله جراحی ایمپلنت و 2 – مرحله پروتز ایمپلنت
در مرحله‌ی اول باید پایه یا پیچی که قرار است جایگزین ریشه‌ی دندان گردد، در استخوان فک قرار داده شود. این مرحله با روش‌های مختلفی قابل انجام است که انتخاب آن با نظر و تصمیم پریودنتیست یا متخصص جراح لثه می‌باشد.
روش های جراحی جایگذاری ایمپلنت؟
دو روش برای قرار دادن ایمپلنت وجود دارد. روش یک مرحله ای و روش دو مرحله ای.
در روش دو مرحله ای ابتدا دندانپزشک با دریل مخصوص حفرۀ کوچکی در محل مناسب دندان ایجاد کرده و پایۀ ایمپلنت را با احتیاط داخل استخوان می‌گذارد. سپس لثه را روی ایمپلنت آورده تا فرآیند ترمیم و پیوند اتفاق بیفتد. بسته به عوامل مختلف از جمله ضخامت استخوان چند ماه زمان لازم است تا ترمیم صورت گیرد (در نواحی با ساپورت استخوانی مناسب، 2 تا 4 ماه و در نواحی با ساپورت استخوانی ضعیف تر یا دارای پیوند استخوانی، 4 تا 6 ماه زمان لازم است). در مرحله دوم کمی از بافت نازک روی ایمپلنت برداشته شده و قسمت‌های مورد نیاز برای روکش قرار داده می‌شود.
در روش یک مرحله‌ای اصول کار به همین شکل است با این تفاوت که روی ایمپلنت با لثه پوشانده نشده و در همان مرحلۀ اول روکش نیز گذاشته می‌شود. سپس زمان داده می‌شود تا ترمیم اتفاق افتد.
اعمال جراحی پیش از ایمپلنت کدامند؟
مهمترین عامل در موفقیت نهایی ایمپلنت، کفایت میزان استخوان است. کمبود استخوان در جهت عمودی به راحتی قابل درمان نمی‌باشد، به ویژه در ناحیه‌ی خلفی (عقبی) فک بالا. به همین دلیل اعمال جراحی پیشرفته نظیر بالا بردن سینوس (سینوس لیفت) فک بالا و هم چنین مواد پیوند استخوان برای بیمارهایی که کیفیت و کمیت استخوانی مناسب ندارند لازم است. در جراحی سینوس لیفت یا بالا بردن سینوس ماگزیلا غشای کف سینوس را به داخل سینوس بالا می‌برند و سپس فضای ایجاد شده جدید را با استخوان یا ماده‌ی جایگزین استخوانی مناسب پر می‌کنند تا ارتفاع عمودی استخوان در این ناحیه افزایش یابد.
چه مدت پس از جراحی ایمپلنت بهبودی حاصل می‌شود؟
استخوان اولیه‌ی نابالغ پس از یک هفته از قرارگیری ایمپلنت ایجاد می‌شود. دو تا چهار هفته زمان می‌برد تا این استخوان نابالغ با استخوان بالغ جایگزین گردد و سپس هشت تا دوازده هفته زمان می‌برد تا این استخوان نابالغ به طور کامل بالغ شود.
به ازای هر دندان از دست رفته چند ایمپلنت نیاز است؟
پاسخ این سوال به مواردی مانند قطر ایمپلنت و اندازه‌ی فضای خالی بی دندانی بستگی دارد. حداقل فضای عرضی برای یک عدد ایمپلنت که بین دو دندان قرار می‌گیرد 7 میلی متر است. اما در مواردی که دو دندان مجاور هم از دست رفته باشند اما فضای بی دندانی 14 میلی متر نباشد چاره قرار دادن یک ایمپلنت با قطر بیشتر یا دو ایمپلنت باریک است. البته باید به این مسئله توجه شود که احتمال شکستن ایمپلنت‌های کوچک بیشتر است.
بهتر است که پس از قرار دادن ایمپلنت حداقل 1 تا 1.5 میلی متر استخوان اطراف تمام سطوح ایمپلنت را بگیرد. از نظر طولی نیز باید فضا برای گذاشتن روکش وجود داشته باشد که طبق استاندارد حداقل 7 میلی متر فاصله با دندان مقابل لازم است تا روکش دندان به راحتی بر روی ایمپلنت قرار گیرد.
چه مدت پس از کشیدن دندان می‌توان ایمپلنت گذاشت؟
حداکثر تحلیل استخوان پس از کشیدن دندان‌ها در محدوده‌ی 6 تا 24 ماه اول اتفاق می‌افتد. حفظ محافظه‌کارانه‌ی نواحی دندانِ کشیده شده می‌تواند نیاز به جراحی پیشرفته‌ی افزایش استخوان را حذف و یا به طور قابل توجهی کاهش دهد. بر این اساس که چه مدت پس از کشیده شدن دندان، ایمپلنت در حال قرارگیری است، فرآیند ایمپلنت گذاری به سه دسته تقسیم می‌شود:
- قراردادن تاخیری ایمپلنت (delayed)
- قراردادن مرحله‌ای ایمپلنت (staged)
- قراردادن فوری ایمپلنت (immediate)
پس از کشیدن دندان با حداقل آسیب، با ارزیابی سطح استخوان و آناتومیِ محلِ دندان خارج شده، پزشک تصمیم می‌گیرد که آیا ناحیه را با پیوند استخوان پر کند یا نه و این که چه زمانی ایمپلنت را در ناحیه قرار دهد (تاخیری، فوری یا مرحله‌ای).
جایگذاری ایمپلنت دندان در روش تاخیری حدودا 2 ماه پس از کشیدن دندان انجام می‌شود تا ترمیم بافت نرم صورت گیرد. در روش مرحله‌ای اما جایگزاری ایمپلنت به منظورترمیم کامل استخوان به طور معمول 4 تا 6 ماه یا بیشتر زمان می‌برد. در روش فوری نیز ایمپلنت در زمان کشیدن دندان در محل قرار داده می‌شود. اگر استخوان برای ثبات اولیه‌ی ایمپلنت کافی نباشد، روش immediate توصیه نمی‌شود.
چرا جای دندان کشیده شده را نباید خالی گذاشت؟
پس از کشیده شدن دندان ها، استخوان فک به دلیل عدم وجود تحریک مکانیکی دندان‌ها دچار تخریب قابل توجهی می‌شود. در صورت عدم وجود کیفیت و کمیت مناسب استخوان، استفاده از پروتز (چه متحرک مثل پروتز کامل و چه ثابت نظیر ایمپلنت و بریج) دشوار می‌شود .
پس زدن ایمپلنت چیست و در چند درصد موارد اتفاق می‌افتد؟
مواردی مثل عفونت، تاخیر در ترمیم و اعمال بار بیش از حد روی ایمپلنت، از مهم ترین عوامل مستعد کننده‌ی شکست ایمپلنت هستند.
هر چند ایمپلنت‌گذاری ممکن است با عوارضی چون آسیب به عصب، خونریزی مخاطره آمیز، آسیب به دندان های مجاور و شکستگی فک همراه باشد، اما موفقیت و درصد ماندگاری ایمپلنت در مطالعات بسیار بالاست. به طوری که در طی 3 سال بعد از قرار گرفتن ایمپلنت بیش از 99% و 5 سال پس از ایمپلنت‌گذاری بیش از 97% موارد موفقیت حاصل شده است.
کدام موارد خطر شکست ایمپلنت را افزایش می‌دهند؟
بهداشت دهان ضعیف ، تاریخچه‌ی بیماری لثه و پریودنتال ، دیابت ، مصرف سیگار و مصرف الکل
مدت زمان ماندگاری ایمپلنت چقدر است؟
مشکلات و عوارض اگر زود شناسایی شوند اغلب قابل درمان هستند، اما بسیاری از مسائل توسط بیمار قابل تشخیص نمی‌باشند. بنابراین جهت شناسایی زودهنگام مشکلات، معاینۀ دوره‌ای لازم است. موفقیت طولانی مدت ایمپلنت وابسته به سلامت و ثبات بافت اطراف ایمپلنت است و رعایت بهداشت مناسب اهمیت زیادی در این امر دارد.
